- آیا میدانید چرا ایمیل شما به استاد دانشگاه بیپاسخ مانده است؟
- چگونه میتوان در یک مصاحبه شغلی انگلیسی، حرفهای و تاثیرگذار به نظر رسید؟
- تفاوت اصلی بین صحبت کردن با یک دوست صمیمی و نوشتن یک نامه رسمی به زبان انگلیسی در چیست؟
- آیا استفاده از کلمات کوچهبازاری در مکالمات روزمره انگلیسی همیشه اشتباه است؟
در این مقاله، به تمام این سوالات و بیشتر از آن پاسخ خواهیم داد. درک تفاوتهای بین زبان رسمی و غیررسمی در انگلیسی یکی از مهمترین مهارتها برای هر زبانآموزی است. این تفاوتها فقط به انتخاب کلمات محدود نمیشوند، بلکه گرامر، ساختار جمله و حتی لحن بیان شما را نیز تحت تاثیر قرار میدهند. تسلط بر این دو سبک به شما کمک میکند تا در هر موقعیتی، از یک گپ دوستانه گرفته تا یک جلسه مهم کاری، به درستی و با اعتماد به نفس ارتباط برقرار کنید و از سوءتفاهمهای احتمالی جلوگیری نمایید.
زبان انگلیسی رسمی و غیررسمی: تعریف و کلیات
زبان انگلیسی، مانند بسیاری از زبانهای دیگر، دارای دو طیف اصلی است: رسمی (Formal) و غیررسمی (Informal). این دو سبک برای موقعیتهای متفاوتی به کار میروند و استفاده نادرست از آنها میتواند شما را فردی غیرحرفهای یا بیش از حد خشک و جدی نشان دهد. درک اینکه چه زمانی و چگونه از هرکدام استفاده کنید، کلید برقراری ارتباط موثر است.
زبان انگلیسی رسمی (Formal English) چیست؟
زبان رسمی معمولاً در نوشتار بیشتر از گفتار استفاده میشود. این سبک زبانی در موقعیتهای آکادمیک، حرفهای، دولتی و سایر شرایط جدی کاربرد دارد. ویژگیهای اصلی آن عبارتند از:
- ساختارهای پیچیده: جملات طولانیتر و با ساختارهای گرامری پیچیدهتر هستند.
- واژگان دقیق: از کلمات دقیق، تخصصی و کمتر رایج در مکالمات روزمره استفاده میشود.
- لحن عینی و غیرشخصی: تمرکز بر روی اطلاعات و حقایق است و از بیان احساسات شخصی یا استفاده از ضمایر اول شخص (مانند “I believe”) پرهیز میشود.
- پرهیز از اصطلاحات عامیانه: هیچگونه کلمه یا عبارت کوچهبازاری (slang)، مخفف (contractions) یا فعل عبارتی (phrasal verbs) در آن جایی ندارد.
زبان انگلیسی غیررسمی (Informal English) چیست؟
این همان زبانی است که ما هر روز با دوستان، خانواده و همکاران نزدیک خود استفاده میکنیم. زبان غیررسمی بیشتر در مکالمات شفاهی و ارتباطات دیجیتال مانند پیامک، چت و شبکههای اجتماعی کاربرد دارد. ویژگیهای آن دقیقاً در نقطه مقابل زبان رسمی قرار دارند:
- جملات ساده و کوتاه: ساختار جملات سادهتر و مستقیمتر است.
- واژگان رایج و روزمره: از کلماتی استفاده میشود که در زندگی روزمره شنیده میشوند.
- لحن شخصی و صمیمی: بیان احساسات، نظرات شخصی و استفاده از ضمایر اول شخص کاملاً رایج است.
- استفاده از اصطلاحات: کاربرد افعال عبارتی، اصطلاحات عامیانه و مخففها (مانند don’t به جای do not) بسیار متداول است.
تفاوتهای کلیدی بین رسمی و غیررسمی در انگلیسی
برای درک بهتر این موضوع، بیایید تفاوتهای اصلی را در سه بخش کلیدی بررسی کنیم: واژگان، گرامر و ساختار جمله.
۱. تفاوت در انتخاب واژگان (Word Choice)
یکی از بارزترین تفاوتها بین این دو سبک، در انتخاب کلمات است. بسیاری از کلمات و افعال در انگلیسی دارای معادلهای رسمی و غیررسمی هستند.
به جدول زیر دقت کنید تا با چند نمونه از این تفاوتها آشنا شوید:
| واژه غیررسمی (Informal) | واژه رسمی (Formal) | معنی فارسی |
|---|---|---|
| ask | inquire | پرسیدن، استعلام کردن |
| tell | inform | اطلاع دادن |
| get | receive / obtain | دریافت کردن / به دست آوردن |
| buy | purchase | خریدن |
| need | require | نیاز داشتن، لازم بودن |
| help | assist / aid | کمک کردن |
| check | verify / examine | بررسی کردن |
| sorry | apologize | عذرخواهی کردن |
| start / begin | commence | شروع کردن، آغاز کردن |
| end | terminate / conclude | پایان دادن |
همانطور که میبینید، کلمات رسمی اغلب ریشه لاتین دارند و کمی طولانیتر هستند، در حالی که کلمات غیررسمی معمولاً کوتاهتر و سادهتر هستند.
افعال عبارتی (Phrasal Verbs) در مقابل افعال تککلمهای
یکی دیگر از نشانههای بارز زبان رسمی و غیررسمی در انگلیسی، استفاده از افعال عبارتی است. افعال عبارتی (مانند go up, find out, look into) در زبان غیررسمی بسیار رایج هستند. در مقابل، زبان رسمی ترجیح میدهد از یک فعل تککلمهای معادل استفاده کند.
- مثال غیررسمی: The prices went up.
- مثال رسمی: The prices increased.
- مثال غیررسمی: We need to find out the reason.
- مثال رسمی: We need to ascertain the reason.
- مثال غیررسمی: They will look into the problem.
- مثال رسمی: They will investigate the problem.
۲. تفاوتهای گرامری و ساختاری
تفاوتها فقط به کلمات ختم نمیشوند. ساختار جملات و قواعد گرامری نیز در این دو سبک متفاوت است.
استفاده از مخففها (Contractions)
در زبان غیررسمی، استفاده از حالتهای مخفف افعال کمکی بسیار رایج است. اما در نوشتار رسمی، باید از شکل کامل آنها استفاده کرد.
- غیررسمی: I can’t attend the meeting.
- رسمی: I cannot attend the meeting.
- غیررسمی: She‘s a great manager.
- رسمی: She is a great manager.
- غیررسمی: We won’t be able to finish it today.
- رسمی: We will not be able to complete it today.
جملات مجهول (Passive Voice) در مقابل جملات معلوم (Active Voice)
زبان رسمی تمایل زیادی به استفاده از ساختار مجهول دارد. این کار به جمله لحنی عینیتر و غیرشخصیتر میدهد، زیرا فاعل جمله (انجامدهنده کار) حذف یا به انتهای جمله منتقل میشود. در مقابل، زبان غیررسمی ساختار معلوم را ترجیح میدهد که مستقیمتر و پویاتر است.
- غیررسمی (معلوم): The researchers conducted the experiment.
- رسمی (مجهول): The experiment was conducted by the researchers.
- غیررسمی (معلوم): I made a mistake.
- رسمی (مجهول): A mistake was made.
ساختار جمله و ضمایر
در نوشتار رسمی، جملات معمولاً طولانیتر هستند و از حروف ربط پیچیدهتری (مانند furthermore, consequently, nevertheless) برای اتصال ایدهها استفاده میشود. همچنین، شروع کردن جمله با حروفی مانند and یا but در نوشتار رسمی توصیه نمیشود.
علاوه بر این، در زبان رسمی سعی میشود از ضمایر شخصی مانند I, we, و you کمتر استفاده شود تا متن حالت عمومیتر و عینیتری داشته باشد.
- غیررسمی: You can see the results in the table below.
- رسمی: The results can be seen in the table below.
چه زمانی از زبان رسمی و چه زمانی از زبان غیررسمی استفاده کنیم؟
اکنون که با تفاوتهای اصلی آشنا شدیم، مهمترین سوال این است که در چه موقعیتهایی باید از کدام سبک استفاده کنیم. انتخاب اشتباه میتواند پیام شما را تضعیف کند یا حتی باعث سوءبرداشت شود.
موقعیتهای مناسب برای زبان رسمی (Formal)
به طور کلی، هر زمان که با مخاطبی صحبت میکنید که او را نمیشناسید، یا زمانی که در یک محیط حرفهای، آکادمیک یا اداری قرار دارید، باید از زبان رسمی استفاده کنید. برخی از این موقعیتها عبارتند از:
- مکاتبات کاری و اداری: ایمیلهای رسمی، نامههای اداری، گزارشها و پروپوزالها.
- محیطهای آکادمیک: مقالات علمی، پایاننامهها، ارائههای کلاسی و مکاتبه با اساتید.
- مصاحبههای شغلی: هم در رزومه و نامه پوششی (Cover Letter) و هم در طول مصاحبه.
- سخنرانیها و ارائههای رسمی: کنفرانسها، جلسات مهم کاری و سخنرانیهای عمومی.
- ارتباط با افراد مافوق: صحبت با مدیر، رئیس یا هر فردی که در جایگاه بالاتری نسبت به شما قرار دارد.
موقعیتهای مناسب برای زبان غیررسمی (Informal)
زبان غیررسمی برای ارتباطات روزمره و صمیمی مناسب است. در این موقعیتها، استفاده از زبان رسمی میتواند شما را فردی سرد، مغرور یا حتی عجیب جلوه دهد.
- گفتگو با دوستان و خانواده: مکالمات روزمره، گپهای دوستانه و پیامهای شخصی.
- شبکههای اجتماعی: پست گذاشتن در اینستاگرام، توییتر یا فیسبوک (مگر اینکه صفحه رسمی یک شرکت باشد).
- پیامرسانها: چت کردن در واتساپ، تلگرام و سایر اپلیکیشنهای پیامرسان.
- یادداشتهای شخصی و وبلاگنویسی غیررسمی: نوشتن برای دل خود یا در یک وبلاگ با لحن صمیمی.
نکات پایانی برای تسلط بر زبان رسمی و غیررسمی در انگلیسی
برای اینکه بتوانید به راحتی بین این دو سبک جابجا شوید، به این نکات توجه کنید:
- به مخاطب خود فکر کنید: همیشه قبل از نوشتن یا صحبت کردن، از خود بپرسید “مخاطب من کیست؟” و “رابطه من با او چیست؟”. این مهمترین عامل در تعیین سطح رسمیت زبان شماست.
- زیاد بخوانید و گوش دهید: خود را در معرض هر دو نوع زبان قرار دهید. مقالات خبری و علمی (رسمی) بخوانید و فیلم و سریال (غیررسمی) تماشا کنید. به پادکستهای مختلف گوش دهید تا تفاوت لحن را احساس کنید.
- تمرین کنید: سعی کنید یک متن غیررسمی را به رسمی بازنویسی کنید و برعکس. برای مثال، یک ایمیل دوستانه به یک دوست را به یک ایمیل رسمی برای درخواست کار تبدیل کنید.
- شک دارید؟ رسمی بنویسید: یک قانون کلی خوب این است که اگر در مورد سطح رسمیت یک موقعیت شک دارید، بهتر است از زبان رسمی استفاده کنید. همیشه میتوانید بعداً لحن خود را صمیمیتر کنید، اما اصلاح یک برداشت اولیه غیرحرفهای بسیار دشوارتر است.
در نهایت، درک تفاوت و کاربرد صحیح زبان رسمی و غیررسمی در انگلیسی یک مهارت ضروری است که شما را به یک ارتباطگیرنده ماهر و موثر تبدیل میکند. این دانش به شما کمک میکند تا در هر شرایطی، از یک گپ ساده تا یک مذاکره پیچیده، بهترین تاثیر را بر مخاطب خود بگذارید.
