مجله آموزش زبان EnglishVocabulary.ir

مصدر با to و اسم مصدر (Infinitives & Gerunds)

در این مقاله، به تمام این سوالات کلیدی پاسخ خواهیم داد و یک بار برای همیشه، گرامر چالش‌برانگیز مصدر و اسم مصدر (Infinitives & Gerunds) را برای شما شفاف‌سازی می‌کنیم. یادگیری تفاوت‌ها و کاربردهای این دو ساختار گرامری، یکی از مهم‌ترین قدم‌ها برای صحبت کردن و نوشتن به زبان انگلیسی به صورت روان و طبیعی است. با دنبال کردن این راهنمای جامع، شما قادر خواهید بود با اطمینان کامل از این ساختارها در جملات خود استفاده کنید و از اشتباهات رایج زبان‌آموزان پیشرفته نیز دوری کنید. پس با ما همراه باشید تا به دنیای مصدرها و اسم مصدرها قدم بگذاریم.

📌 موضوع مشابه و کاربردی:معادل “خاک تو سرت” به انگلیسی چی میشه؟ (دعوای خیابانی)

اسم مصدر (Gerund) چیست و چه کاربردهایی دارد؟

اسم مصدر یا Gerund شکلی از فعل است که به آن ing اضافه می‌شود و در جمله، نقشی کاملاً مشابه با یک اسم ایفا می‌کند. به عبارت ساده‌تر، شما یک فعل را برمی‌دارید، به انتهای آن ing اضافه می‌کنید و سپس از آن به عنوان فاعل، مفعول، یا مفعول حرف اضافه استفاده می‌کنید. این ساختار یکی از پرکاربردترین مفاهیم در گرامر انگلیسی است.

بیایید به چند مثال نگاه کنیم تا موضوع روشن‌تر شود:

کاربردهای اصلی اسم مصدر (Gerund)

برای درک کامل این مبحث، بیایید کاربردهای اصلی Gerund را در جمله بررسی کنیم. هر اسم مصدری که در جمله می‌بینید، یکی از نقش‌های زیر را ایفا می‌کند:

  1. به عنوان فاعل جمله (Subject of the sentence):

    زمانی که یک فعالیت یا عمل، خودِ موضوع اصلی جمله باشد، از Gerund به عنوان فاعل در ابتدای جمله استفاده می‌کنیم.

    مثال:

    • Learning a new language takes time and effort. (یادگیری یک زبان جدید نیازمند زمان و تلاش است.)
    • Driving at night can be dangerous. (رانندگی در شب می‌تواند خطرناک باشد.)
  2. به عنوان مفعول مستقیم فعل (Direct object of a verb):

    برخی افعال در زبان انگلیسی وجود دارند که اگر قرار باشد فعل دیگری بعد از آن‌ها بیاید، آن فعل دوم باید حتماً به صورت Gerund (فعل + ing) باشد. این لیست افعال را در ادامه مقاله به طور کامل بررسی خواهیم کرد.

    مثال:

    • He admitted stealing the money. (او به دزدیدن پول اعتراف کرد.)
    • We should avoid talking loudly in the library. (ما باید از بلند صحبت کردن در کتابخانه اجتناب کنیم.)
  3. به عنوان مفعول حرف اضافه (Object of a preposition):

    یکی از قوانین بسیار مهم این است که اگر فعلی بلافاصله بعد از یک حرف اضافه (مانند in, on, at, for, about, after, before و غیره) قرار بگیرد، آن فعل همیشه باید به صورت Gerund باشد.

    مثال:

    • I am thinking about moving to a new city. (من به نقل مکان به یک شهر جدید فکر می‌کنم.)
    • She apologized for being late. (او بابت دیر آمدن عذرخواهی کرد.)
    • He left without saying goodbye. (او بدون خداحافظی کردن رفت.)
📌 انتخاب هوشمند برای شما:چطور در دانشگاه‌های خارجی “نتورکینگ” کنیم؟ (دوست پیدا کن)

مصدر با to (Infinitive) چیست و چه زمانی استفاده می‌شود؟

مصدر یا Infinitive شکل ساده و اصلی یک فعل است که اغلب با حرف “to” همراه می‌شود (مثلاً to go, to see, to learn). این ساختار نیز کاربردهای متنوعی در جمله دارد و معمولاً برای بیان هدف، قصد، یا نظر استفاده می‌شود. برخلاف Gerund که نقش اسم را ایفا می‌کند، Infinitive بیشتر حس و حال یک فعل را حفظ می‌کند.

مثال‌های اولیه:

کاربردهای اصلی مصدر با to (Infinitive)

درست مانند Gerund، مصدر با to نیز نقش‌های گرامری مشخصی در جمله ایفا می‌کند که درک آن‌ها برای استفاده صحیح ضروری است.

  1. برای بیان هدف یا قصد (To express purpose):

    یکی از رایج‌ترین کاربردهای Infinitive، پاسخ به سؤال “چرا؟” یا بیان هدف از انجام یک کار است.

    مثال:

    • She went to the store to buy some milk. (او به مغازه رفت تا مقداری شیر بخرد. هدف از رفتن چه بود؟ خریدن شیر.)
    • I am studying hard to pass the exam. (من سخت درس می‌خوانم تا امتحان را قبول شوم.)
  2. به عنوان مفعول برخی افعال خاص (As the object of certain verbs):

    گروهی دیگر از افعال در زبان انگلیسی وجود دارند که فعل بعدی آن‌ها حتماً باید به شکل Infinitive با to بیاید. این لیست افعال نیز در ادامه به تفصیل ارائه خواهد شد.

    مثال:

    • She agreed to help us. (او موافقت کرد که به ما کمک کند.)
    • We plan to travel to Europe next year. (ما برنامه داریم سال آینده به اروپا سفر کنیم.)
  3. بعد از بسیاری از صفت‌ها (After many adjectives):

    وقتی می‌خواهیم احساس یا نظر خود را در مورد یک عمل بیان کنیم، اغلب بعد از صفت از Infinitive استفاده می‌کنیم.

    مثال:

    • I am happy to be here. (خوشحالم که اینجا هستم.)
    • It is important to listen carefully. (مهم است که با دقت گوش کنید.)
    • This exercise is difficult to solve. (حل کردن این تمرین دشوار است.)
📌 شاید این مطلب هم برایتان جالب باشد:معنی “Ego Lifting” (وزنه زدن برای خودنمایی)

مهم‌ترین بخش: تفاوت مصدر و اسم مصدر در عمل

تا اینجا با تعاریف و کاربردهای اولیه مصدر و اسم مصدر آشنا شدیم. اما چالش اصلی زمانی شروع می‌شود که باید تصمیم بگیریم در یک جمله مشخص، از کدام یک استفاده کنیم. کلید حل این معما در “فعل اصلی” جمله نهفته است. فعل اصلی تعیین می‌کند که ساختار بعدی باید Gerund باشد یا Infinitive.

گروه ۱: افعالی که همیشه با Gerund همراه می‌شوند

این افعال را باید به خاطر بسپارید. اگر فعل اصلی جمله شما یکی از این موارد بود، فعل بعدی حتماً باید به صورت ing-دار (Gerund) بیاید.

در اینجا لیستی از مهم‌ترین این افعال آورده شده است:

فعل مثال
Admit (اعتراف کردن به) He admitted making a mistake.
Avoid (اجتناب کردن از) You should avoid eating too much sugar.
Consider (در نظر گرفتن) I am considering moving to a new apartment.
Deny (انکار کردن) She denied knowing anything about the plan.
Enjoy (لذت بردن از) We enjoy watching movies on weekends.
Finish (تمام کردن) Have you finished cleaning your room?
Mind (اهمیت دادن، ناراحت شدن) Would you mind closing the window?
Suggest (پیشنهاد دادن) He suggested going to the beach.
Quit (رها کردن، ترک کردن) My father quit smoking last year.

افعال دیگری نیز در این دسته قرار دارند، مانند: appreciate, delay, discuss, imagine, keep, practice, risk.

گروه ۲: افعالی که همیشه با Infinitive همراه می‌شوند

این گروه از افعال نیز لیست مشخص خود را دارند. اگر فعل اصلی جمله یکی از این موارد بود، فعل بعدی باید به صورت to + verb (Infinitive) بیاید.

لیست مهم‌ترین این افعال:

فعل مثال
Agree (موافق بودن) She agreed to meet me at the café.
Decide (تصمیم گرفتن) They have decided to buy a new house.
Expect (انتظار داشتن) I expect to receive the results soon.
Hope (امیدوار بودن) We hope to see you again.
Learn (یاد گرفتن) He is learning to play the guitar.
Need (نیاز داشتن) You need to study harder for the test.
Offer (پیشنهاد دادن) My friend offered to help me with my project.
Plan (برنامه ریزی کردن) They are planning to get married next summer.
Want (خواستن) I want to speak English fluently.

افعال دیگری نیز در این دسته قرار دارند، مانند: ask, choose, demand, promise, refuse, seem, wish.

گروه ۳: افعالی که با هر دو (Gerund و Infinitive) می‌آیند

اینجاست که موضوع کمی جالب‌تر (و شاید پیچیده‌تر) می‌شود. برخی افعال می‌توانند هم با Gerund و هم با Infinitive بیایند. این گروه خود به دو دسته تقسیم می‌شود:

دسته اول: تغییر معنایی ایجاد نمی‌شود

برای این افعال، استفاده از Gerund یا Infinitive تفاوت خاصی در معنای کلی جمله ایجاد نمی‌کند و هر دو شکل صحیح هستند.

نکته: هرچند معنا تفاوت چندانی ندارد، اما گاهی اوقات Infinitive به یک موقعیت خاص و Gerund به یک حالت کلی و همیشگی اشاره دارد. اما این تفاوت بسیار جزئی است.

دسته دوم: تغییر معنایی ایجاد می‌شود

این بخش بسیار مهم است. برای این گروه از افعال، انتخاب بین مصدر و اسم مصدر معنای جمله را به کلی تغییر می‌دهد.

۱. Remember

۲. Forget

۳. Stop

۴. Try

📌 همراه با این مقاله بخوانید:سندروم “لهجه خارجی”: وقتی بعد از ضربه به سر، بریتیش میشی!

جمع‌بندی نهایی برای تسلط بر مصدر و اسم مصدر

یادگیری گرامر مصدر و اسم مصدر نیازمند تمرین و تکرار است. بهترین راه برای تسلط بر این مبحث، به خاطر سپردن لیست افعال کلیدی و توجه به کاربرد آن‌ها در متون انگلیسی است.

برای مرور سریع، این نکات را به خاطر بسپارید:

امیدواریم این راهنمای جامع به شما کمک کرده باشد تا یک بار برای همیشه بر این بخش مهم از گرامر زبان انگلیسی مسلط شوید. بهترین روش برای تثبیت این مطالب در ذهن، ساختن جملات مثال متعدد با افعال مختلف و استفاده از آن‌ها در مکالمات و نوشته‌های روزمره است.

این پست چقدر برای شما مفید بود؟

برای امتیاز دادن روی ستاره‌ها کلیک کنید!

امتیاز میانگین 5 / 5. تعداد رای‌ها: 302

اولین نفری باشید که به این پست امتیاز می‌دهد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *